Lucassen et al.* (2015) onderzochten de waarde van de Point of Care D-dimeertest in combinatie met de Wells-score in vergelijking met kwantitatieve D-dimeer bepaling in combinatie met de Wells score, via een post-hoc analyse. Bij 589 patiënten met verdenking longembolie werd een POC D-Dimeer bepaald en werd de Wells score berekend. Vervolgens werden deze patiënten naar de tweede lijn verwezen, alwaar gehandeld werd volgens de daar geldende richtlijnen. Zowel de POCT als de kwantitatieve D-dimeer bepaling bleken valide voor het uitsluiten van een longembolie in de eerste lijn.
Referentie:
Lucassen WA, Erkens PM, Geersing GJ, Büller HR, Moons KG, Stoffers HE, van Weert HC.
Qualitative point-of-care D-dimer testing compared with quantitative D-dimer testing in excluding pulmonary embolism in primary care.
*disclaimer: de studie is uit 2015. De kwalitatieve POCT waarover in de studie wordt gesproken, is inmiddels van de markt gehaald vanwege foutnegatieven in de praktijk.
Door: Maxime van Kemenade en Annabel van Nistelrooij